Blog

Benim elimdeki 1 Aralık 1945’de basılmış 164. sayısı. Bu hesaba göre demek ki, derginin yayın hayatına başladığı yıl 1938 ortaları.Yıldız dergisinin başlığının altında, “Onbeş günde bir çıkar. Sinema, sanat dergisi” yazıyor. Sahibi ve umumi neşriyat müdürü Tahsin Demiray, Yazı ve Teknik işleri sekreteri ise  Sezai Solelli.

Bu son isim bana hiç yabancı değil. Okumayı öğrendiğim ilk yıllarda elimden düşmeyen bir çok dergide onun adını gördüğümü hatırlıyorum. Kısa bir araştırmadan sonra, 1914-1979 yılları arasında yaşadığını, Robert Kolej’den mezun olduğunu, daha çok dergilerde çalıştığını ve günümüzdeki Güzin Abla’nın öncüsü olan -Dert Ortağı- başlıklı sayfalar hazırladığını öğreniyorum. Nitekim, bu dergide de aynı sayfa var.

Yıldız dergisi her ne kadar sinema ve sanat dergisi olarak tanımlasa da kendisini, aslında yazıların çoğu Hollywood yıldızlarıyla ilgili dedikodulardan oluşmakta. 1945 yılında, çok uzak bir ülke olan Amerika’dan gelen bu resimler ve haberler halkın büyük ilgisini çekmiş olmalı ki, dergi senelerce yaşamını sürdürmeyi başarabilmiş.

Derginin kapağında Jane Blair’in bir fotoğrafı var. İç sayfalarda ise Greer Garson, Phillis Calvert, Maria Montez, Marjorie Reynolds, Barbra Stanwyck, Mickey Rooney, Claudette Colbert, Turhan Bey,  Marlen Dietrich, Carole Landis, Fred Mc Murray gibi o devrin ünlü Hollywood oyuncularıyla ilgili yazılar ve fotoğraflar yerleştirilmiş. Resimlerden birinin altında şunlar yazıyor: “Yandaki Joan Bennet’in resmi okuyucularımızdan Ahmet Dilgül’le Yıldız Öztan’a gelmiştir.”
Ayrıca, Bir Filmi Meydana Getirenlerden:4 başlıklı bir dizi-yazıda Senarist’in ne olduğu anlatılmakta.

Roger Ackroyd cinayeti

Vedii Evsal’ın yazdığı bir makale var ayrıca: Serbest Yıldızlar. Sezai Solelli de, doğal olarak artistlerin örnek verildiği Tesadüfün Rolü adıyla bir yazısını koymuş bu sayıya.
Carole Landis hakkındaki uzun yazıyı ise kimin yazdığı belli değil. Landis’in 3 yıl sonra yüksek dozda aldığı seconalle intihar ettiğini bilerek bu yazıyı okumak insanı baya hüzünlendiriyor.
Ve tabi film eleştirileri. Kim yazmış belli değil. İmza yok.
Dergide bir de Korsan Aşkı adlı bir tefrika film hikayesi var. Kim oynar, kim çevirmiştir belirsiz.
En arka sayfada yer alan Dert Ortağı’nın en fazla okunan sayfalardan biri olduğuna eminim. Okuyucuların sorduğu binbir çeşit soruya kısa ama öz cümlelerle cevap yetişiren Sezai Bey’in  açık sözlülüğüne hayran kalmamak mümkün değil.
Ankara’dan yazan, Kahraman rümuzlu okuyucuya Sezai Bey şöyle sesleniyor: “Mektubunuzu galiba içinizin sıkıldığı bir anda yazmışsınız. Hoşça vakit geçirmek için bahane arıyor gibisiniz. Siz benim bazı cevaplarımı ciddi telakki etmediğinize göre, ben sizin mektubunuzu nasıl ciddiye alabilirim?”

Karanlık, soğuk ve kederli savaş yıllarının çok az sayıdaki eğlencelerinden biri olduğunu tahmin ettiğim bu sevimli derginin en son sayfasında ise biz polisiyeseverlere pek tanıdık gelen şirin bir reklam var. Agatha Christie’nin Roger Ackroyd Cinayeti adlı romanının ilanı. Kalemle çizilmiş karanlık bir resmin eşlik ettiği ilanda her ne kadar romanın yazarının adı hiç geçmese ve kitabın adı yanlış yazılmış olsa da yazılanlar benim çok hoşuma gitti ve sizlerle paylaşayım istedim.

Yarım sayfalık ilanda yazanlar şunlar: “Polis Romanları Tarihinde şimdiye kadar görülmemiş, yepyeni bir teknikle yazılan bu kitap son sayfasna kıadar bütün esrarını muhafaza eder. Her sayfada bu korkunç muammanın bir kısmı çözüldüğü halde okuyucu neticenin bütün tahminlerden uzak olduğunu hayretle öğrenir. AKROYDUN KATLİ, size kendisini başından, sonuna kadar büyük bir heyecan ve sabırsızlık içinde okutacaktır. Bu orijinal eseri dolduran bütün kahramanları muhtelif yerlerde ayrı ayrı suçlandıracak fakat ortaya yeni suçlular çıktıkça eski fikirlerinizde ısrar edemeyeceksiniz. Acaba Akroydu öldüren kim? Mirasçıları mı, yoksa hiç kimsenin bilmediği düşmanları mı? Bütün şüphelerden kurtulmak ve ehliyet sahibi bir dedektif gibi bu muammayı mutlaka çözmek için, herkesle beraber siz de bir tane AKROYDUN KATLİ’nden alıp okuyun. Fiatı 150 kuruş.”