Blog

İçeri girdiğinde önce hepsini şöyle bir süzdü, kapıda bir iki saniye oyalandı ve sonra yüzünü buruşturup bulduğu ilk sandalyeye oturdu. Belli ki her gittiği ortamda ayakta karşılanmaya, alkışlanmaya, sevgi gösterilerine alışkındı. Ama Büro’da insanlar değil, sadece cesetler heyecanla karşılanırdı.

‘Merhaba.’ dedi Ateş ve tek tek tüm ekibi tanıttı. Yaprak hepsine koyu birer kahve ikram ettikten ve herkes yuvarlak toplantı masasındaki yerini aldıktan sonra Ateş söze başladı.

‘Karınızı en son ne zaman gördünüz?’

‘Tam üç gün önce. Cumartesi öğlen 3 civarı. Naz’ı, yani kızımızı bakıcıya bırakıp alışverişe çıkacağını söylemişti. Benim saat 4′te önemli bir görüşmem vardı. Yarım yamalak dinleyip evden aceleyle çıktım.’ Tolga Tuna’nın sesinden suçluluk ve pişmanlık akıyordu.

‘Sonra?’ diye sordu Ece.

‘Akşam 7 civarı eve geldim. Zeynep dönmemişti. Bakıcıya ‘Bir iki saate dönerim.’ demiş. Aradım ama cep telefonu kapalıydı. Baştan çok fazla telaşlanmadım. Malum, İstanbul, trafik, sarjı bitmiştir… Ama saat gece yarısına yaklaştıkça meraktan çıldırmaya başladım.’

‘İlk olarak ne yaptınız?’ dedi Yaprak.

‘İlk olarak Buse’yi, menajerimi aradım, anlattım. O beni sakinleştirmeye çalıştı. Sonra polisi aradım ama eve bir kaç saat gelmeyen birinin kaybolmuş sayılamayacağını söyleyip arkadaşlarını aramamı önerdiler. Sonra çıkıp tek tek eve yakın bütün alışveriş merkezlerini gezdim ama hepsi çoktan kapanmıştı.’ Tolga Tuna ellerini başının arasına alıp bir süre sustu.

‘Şüphelendiğiniz bir şey, birisi ya da bir durum var mı?’ diye sordu Ateş.

‘Hayır, yok.’ dedi Tolga Tuna kaşlarını çatarak. ‘Zeynep çok sakin, güler yüzlü, yardımsever, evdeki yardımcılarla arkadaşlık edecek kadar alçakgönüllü ve anlayışlı bir insandı. Ona kötülük yapmak isteyecek birini düşünemiyorum bile.’

‘O zaman farklı bir yol izleyeceğiz.’ dedi Bora kendi kendine konuşur gibi. Sonra Tolga Tuna’ya dönüp sordu.

‘Cumartesi günkü önemli görüşmeniz başka bir kadınlaydı değil mi?’

Bora’nın beklenmedik sorusu üzerine Tolga Tuna yakalanmış olmanın verdiği utançla kıpkırmızı bir halde itiraz etmeye kalktı.

‘Hayır, ben, yani o gün…’

‘Lütfen’ diyerek bir el hareketiyle sözünü kesti Ateş. Sonra tehdit edercesine adamın gözlerinin içine bakıp devam etti.

‘Bizden bir şeyler saklamanız bir işe yaramaz çünkü zaten buluruz. Yalan söyleyerek sadece vakit kaybetmememize neden olursunuz. O yüzden şimdi sakin olun ve her şeyi anlatın.’

‘Yaklaşık 6 aydır menajerim Buse ile bir ilişkim var.’ dedi Tolga Tuna pişmanlıktan kısılmış bir sesle. ‘Sizce bunun bu olayla bir ilgisi olabilir mi?’

‘Her şeyin ilgisi olabilir.’ dedi Ece acımasız bir sesle. ‘Menajerinizi, bakıcınızı, eşinizin arkadaşlarını, tanıdıklarınızı, herkesi sorgulamamız gerek.’

‘Siz Bora’ya telefon numaralarınız, adresiniz gibi gerekli bilgileri verip gidebilirsiniz.’ dedi Ateş. ‘Gerisini biz hallederiz.’

‘Ücreti konuşmayacak mıyız?’ diye sordu Tolga Tuna.

‘Ücreti iş bittikten sonra alırız ve miktarını biz belirleriz, pazarlığa tabi değildir.’ dedi Ateş ters ters bakarak.

On dakika sonra Tolga Tuna çıktığında hepsinin kafasında binlerce şüphe dolaşıyordu. İlk konuşan Ateş oldu.

‘Önce görev dağılımı yapalım.’ dedi. ‘Bora sen ne yapacağını biliyorsun. Tolga Tuna, Zeynep Tuna ve Buse Aydınlı’nın ve evlerine giren çıkan herkesin donunun rengine kadar istiyorum.’

‘Ece sen ve ben sorguları halledeceğiz. Yaprak, bu sefer olay yerimiz ve delillerimiz yok. Elimizde sadece bir resim var. Sen buradan yola çıkarak bir kaç teori üret. Katil neden bu resmi seçmiş, mesajı ne? Amacı ne? Bulmaya çalış.’

Yaprak Ateş’e ‘Tamam.’ diye cevap verdikten sonra Bora’ya dönüp merakla sordu.’Başka biriyle ilişkisi olduğunu nereden anladın?’

‘Sesindeki pişmanlıktan ve oturuşundaki suçluluk duygusundan.’ diye cevap verdi Bora. ‘Olay günü karısının nereye gideceğini bile dinlemeden evden çıkmış. Bundan her bahsettiğinde sesi değişiyor, yüzü kızarıyor. Bu sadece iki anlama gelebilirdi. O gün başka bir kadınla görüşmeye gittiğine…’

‘Ya da karısını öldürdüğüne…’ diye tamamladı Ateş odadan çıkmadan hemen önce.

Bir saat sonra Ece ve Ateş, Tolga Tuna’nın menajeri Buse Aydınlı’nın Etiler’deki evinin kapısını çalıyorlardı. Sarışın, uzun boylu, oldukça şık ve güzel bir kadın kapıyı açtı.

‘Buse Aydınlı?’ diye sordu Ateş böyle durumlarda en büyük kurtarıcısı olan eski polis kimliğini göstererek. ‘Ben Detektif Ateş Karal ve bu da Detektif Ece Vatan. Sabah telefonda konuşmuştuk.’ Kadın endişeli gözlerle geri içeri girmeleri için geri çekildi.

Yarım saatlik sıkı bir sorgudan sonra ellerinde hiçbir şey yoktu. Buse Cumartesi günü Tolga Tuna ile burada, onun evinde olduklarını itiraf etmişti. 6 aydır haftada bir-iki kez Tolga’nın buraya geldiğini ve ilişkilerini hiç kimsenin bilmediğini eklemişti. Zeynep’i tanıyordu, iyi bir insandı ama Tolga’ya göre değildi. Zaten Naz biraz büyüyünce Tolga ondan boşanacağını söylemişti.

Ateş ve Ece kadın konuşurken pür dikkat yüz ifadesini, mimiklerini, konuşmasını ve vücut dilini izlediler. Kadın doğru söylüyordu. Elde var sıfırdı. Biraz sonra ‘Gerekirse sizi ararız.’ diyerek çıktılar.

‘Zor bir dava.’dedi Ateş Harley’i büyük bir gürültüyle çalıştırırken. Etiler’den Bebek sahiline inip Ortaköy’e doğru gazladılar. Birazdan Ortaköy’de küçük bir barda oturmuş bira içiyorlardı.

‘Ne düşünüyorsun?’ diye sordu Ateş Ece’ye. ‘Sence ne olmuş olabilir?’

‘Dört ihtimal var.’ diye cevapladı Ece gözlerini kısarak. ‘Birincisi, Tolga Tuna’nın karısını öldürüp dikkatleri başka yöne çekmek için cesedi bir tabloya benzetmesi.’

‘Ama o zaman niye sadece polisle kalmayıp bize geldiğini açıklayamayız.’ dedi Ateş. Ece onaylayarak başını salladı ve devam etti.

‘İkincisi, Buse Aydınlı’nın bu işe kalkışması ama bana bunu yapamayacak kadar basit ve korkak biri gibi göründü. Yine de belli olmaz.’ Birasından bir yudum aldıktan sonra devam etti.

‘Üçüncü ihtimal, bu işi ikisinin ortak yapmaları. Zeynep Tuna’nın ortadan kaybolduğu saatlerde ikisinin de tek tanığı bir diğeri. Beraberdik diyorlar ama ya beraber Zeynep Tuna’yı kaçırıyorlarsa?’

‘Mümkün.’ dedi Ateş. ‘Daha kötülerini de görmüştük.’

‘Ve son ihtimal de’ dedi Ece ‘Olayın bambaşka bir kişi tarafından bambaşka bir nedenle yapılması ki bu zaten hiç bir davada göz ardı edemeyeceğimiz bir olasılık.’

‘Bence bu olayın en kötü yanı elimizdeki verilerin yetersizliği.’ dedi Ateş içini çekerek. ‘Sadece bir resim ve sorgularla çözülemeyecek kadar karmaşık bir olay. Bu basit bir intikam ya da aşk cinayeti de olabilir, çok derin bağlara sahip sıra dışı bir cinayet de.’ Bir süre düşündükten sonra tekrar konuşmaya başladı.

‘Sence niye tablodaki adam figürleri eksik?’ diye sordu. ‘Sahne aşırı bir özenle hazırlanmış. Katil bunu gözden kaçırmış olamaz.’

‘Belki bir mesajı vardır.’ diye cevapladı Ece. ‘Ya da onlara gerek duymamıştır. Amacı sadece Zeynep Tuna’yı öldürmektir.’

‘O zaman asıl soru şu’ dedi Ateş hafifçe Ece’ye doğru eğilerek. ‘Niye o tablo? Seçebileceği binlerce tablo varken neden o?’

İkisi de bir süre sessizce biralarını yudumladılar.

‘Ayrıca’ diye söze tekrar başladı Ateş. ‘Zeynep Tuna Cumartesi günü ortadan kaybolmuş ancak katil resmi bu sabah gönderiyor. Bu iki gün boyunca neler

yaşandığı da muamma.’

‘Bence şöyle bir plan yapalım.’ dedi Ece. Sen cinayet masasına git. Katilin resmi gönderdiği dilenci çocuğun ifadesinin bir kopyasını al. Belki Yaprak bir robot resim çizebilir. Ben de gidip Tolga ve Zeynep Tuna’nın ailelerini, yakınlarını, bakıcılarını, yardımcılarını ve arkadaşlarını sorgulamaya başlayayım. İşin bitince bana katılırsın.’

İkisi de bardaklarını kafalarına dikip aceleyle kalktılar.

Büro’da buluştuklarında hava çoktan kararmıştı. Bora ve Yaprak onları bekliyordu. Hemen kahvelerini alıp oturdular.

‘Hiç.’ diye söze başladı Ece sesinde hayal kırıklığıyla. ‘Ulaşabildiğim herkesi sorguladım. Her şey kusursuz görünüyor. Örnek aşk, örnek evlilik, örnek aile. Dışarıdan görünen hiçbir sorun yok. Tolga Tuna gizli ilişkisini çok iyi saklamış. Ayrıca, herkese göre Zeynep Tuna tam bir melek. En ufak bir ipucuna ulaşamadım. Birkaç arkadaş ve akraba kaldı sadece. Yarın onları da sorgulayacağım ama bir şey çıkacağını sanmam.’ Omuzlarını silkerek yorgun bir halde sustu.

‘Ben de cinayet masasına gidip dilenci çocuğun ifadesinin bir kopyasını aldım.’ dedi Ateş. ‘İfadeyi okuyana Yaprak bir eşkal çıkarabilir diye düşünüyordum. Ama…’

Kopyayı cebinden çıkarıp masaya koydu. Hepsi heyecanla eğildiler.

‘Kanalın karşı kaldırımında dilenirken siyah maskeli, simsiyah giyinmiş iri yarı biri yanıma geldi. Sadece gözleri görünüyordu. Bana bir zarf ve 100 TL uzattı. Eliyle zarfı göstererek karşıdaki güvenlik görevlisini işaret etti. Ellerinde siyah eldivenler vardı. Ben de parayı cebime koydum. Koşarak karşıya geçip zarfı görevliye verdim.’

‘Polis zarfa ve paraya el koyup laboratuara göndermiş ama ne zarfta, ne de içindeki resimde parmak izi ve DNA’ya rastlanmış.’ dedi Ateş. ‘Parada pek çok parmak izi bulunmuş ama hiçbiri veri tabanında çıkmamış. Özetle kayda değer hiçbir şeye ulaşamadım.’

‘Sen bir şeyler bulabildin mi Bora?’ diye sordu Ece.

‘Aklınıza gelebilecek her şeyi ve onlarla bağlantılı herkesi araştırdım.’ diye cevapladı Bora. ‘Tolga’nın, Zeynep’in ve Buse’nin internet ve banka hesaplarından telefon konuşmaları ve mesajlarına kadar her şeylerini ayrıntılı şekilde inceledim. Özellikle de Tolga ve Buse’nin konuşma ve mesajlarını. Sıradan aşk meşk muhabbetleri, dikkatimi çeken hiçbir şey olmadı. Sonuç olarak sadece Tolga Tuna’nın gerçekten çok ünlü olduğunu öğrendim. Twitter’da adamı 1 milyondan fazla kişi takip ediyor. Facebook’ta onlarca hayran sayfası var. Özellikle gençler ona tapıyor.’

‘Bu hiçbir anlama gelmez.’ dedi Ece sıkıntıyla. ‘Sadece çok sevilen biri olduğunu gösterir. Yani hala elimizde hiçbir şey yok.’

Sıkıntılı bir sessizlikten sonra, Ateş’in ona soru sorar gibi bakması üzerine ‘Bende de işe yarar bir teori yok.’ dedi Yaprak hafif bir sesle. Biraz sonra da ‘Kusursuz…’ diye mırıldandı ifadeyi masadan alıp panoya, katilin gönderdiği resmin çıktısının yanına asarken.

‘Kusursuz cinayet diye bir şey yoktur.’ diye itiraz etti Bora. ‘Her katil mutlaka iz bırakır.’

‘Umarım öyledir.’ dedi Yaprak üzüntülü bir sesle. ‘Peki, şimdi ne yapacağız?’

Sıkıntılı ve uykusuz bir geceden sonra, ertesi sabah Büro’da toplandıklarında yer yerinden oynuyor, bütün medya sadece tek bir şeyden bahsediyordu; ünlü popçu Erdinç Aker’in dün aniden ortadan kaybolması…

‘Neler oluyor?’ diye sordu Yaprak yorgun gözlerle toplantı odasının kapısından içeri girerken. ‘Kim kaybolmuş?’

‘Erdinç Aker.’ diye cevapladı Ece gözlerini televizyondan ayırmadan. ‘Popçu. Tolga Tuna’nın en büyük rakibi olduğu söyleniyor.’

‘Şimdiden onlarca komplo teorisi ortalıkta dolanıyor.’ dedi Bora bilgisayarına gömülmüş halde. ‘Adamın yasa dışı bir örgüte üye olduğu, katil olduğu için kaçtığı, Zeynep Tuna ile ilişkisi olduğu, uyuşturucu sattığı gibi şeyler yazılıyor.’ Birkaç tuşa bastıktan sonra ekledi. ‘Araştırmaya başladım.’

Ateş sessizce başını sallayarak onayladıktan sonra sordu. ‘Sizce bu iki olayın birbiriyle bağlantılı olma olasılığı nedir?’

‘Bence bir hayli yüksek.’ diye cevapladı Ece. ‘Şimdilik kalıplar örtüşüyor. Zeynep Tuna da önce kaybolmuş, üçüncü gün resmi ortaya çıkmıştı. En önemlisi de ikisinin ortak noktasının Tolga Tuna olması. Önce karısı, sonra en güçlü rakibi. Bence her iki olayın da anahtar noktası o.’

‘Gidip şu adamla bir kez daha konuşalım.’dedi Ateş deri ceketini giyerken.

Ancak sonraki iki gün boyunca Tolga Tuna’yla iki kez daha konuşmalarına, Erdinç Aker’in tüm hayatını didik didik araştırıp tüm ailesini, yakın çevresini ve hatta tanıdığı herkesi sorgulamalarına, ellerindeki tüm verilerin üstünden onlarca kez geçmelerine rağmen hala en ufak bir ipucu yakalayamamışlardı.

Büro ilk defa bu kadar uzun süre boyunca hiçbir ipucuna ulaşamamış, olayı çözüp katili yakalayamamıştı. Bu onlar için büyük bir başarısızlıktı ve hepsinin aklında tek bir soru vardı.

‘Bu seferki cinayet gerçekten kusursuz mu?’

Hiç bir ipucuna ulaşamadan, hatta katili bulmaya azıcık bile yaklaşmadan geçen birkaç gün sonra bir sabah Ateş, Ece ve Yaprak her zaman gittikleri simitçide kahvaltı yaparken Bora heyecanla içeri girdi ve telefonunu masaya koydu.

‘Erdinç Aker’in fotoğrafı. Az önce internete düştü. Bu sefer başka bir dilenciyle başka bir kanala gönderilmiş.’

Hepsi şaşkınlıkla eğilip baktılar. Fotoğrafta mavi beyaz ve koyu kahverengi bir çarşafın üzerinde sol profilden gözleri kapalı, kesik bir baş görünüyordu. Saçları kazınmıştı. Sol kulağının olması gereken yerde beyaz bir bez parçası vardı. En ilginci de boynundan, çenesinden, dudaklarından, alnından, gözlerinden, yanaklarından ve burnundan ahşap, Y şeklinde çubuklarla tutturulmuş olmasıydı. Kesik baş, bu çubuklar sayesinde garip bir dengeyle yerden yüksekte duruyordu.

‘Korkunç.’ diye yorum yaptı Yaprak irkilerek.

‘Resmi araştırdım.’ diye devam etti Bora, birkaç tuşa bastıktan sonra telefonu tekrar masaya koyarken ‘Salvador Dali. Uyku.’

‘Bu inanılmaz.’ dedi Ece şaşkınlıkla. ‘Tablonun birebir aynısı. Yine arka plandaki bazı öğeler eksik. Hiç şüphesiz aynı katil.’

‘Dali 1937 yılında bu resmi yaparken bir gün böyle bir amaca hizmet edeceğini bilse ne düşünürdü acaba?’ diye mırıldandı Ateş, başını sallayarak.

‘Bu katilin zamanla bir sorunu var.’ dedi Bora. ‘Zeynep Tuna’nın resmi, kaybolmasının üçüncü günü sabah saatlerinde ortaya çıktı. Aynı şekilde, bugün de Erdinç Aker’in kaybolmasının üçüncü günü ve sabah saatleri.’

Sessiz geçen birkaç saniyenin sonunda ‘Şarkı!’ diye aniden yerinden fırladı Yaprak. ‘Tolga Tuna’nın son şarkısı. 2 Gün 48 Saat.’

Hepsi merakla Yaprak’a baktılar. Yaprak Bora’nın telefonunu kaptı ve hemen internetten şarkıyı buldu.

İki gün tam kırk sekiz saat beklediiiiiiim,

Kırk dokuzuncuda seni öldürmek istediiim…

Hepsi yüzlerini buruşturarak dinlediler. Bu duydukları en berbat şarkılardan biriydi ama işe yaramıştı.

Günlerdir aradıkları ipucu işte tam buradaydı…